Les offrandes de messes
Contra solutionem in praecedente articulo datam obiectiones moveri solent ex variis capitibus. 1° Ex discrimine inter oblationes collectivas veterum christianorum et nostras individuas. Cui respondetur primo, non per hoc diversificari genus contractus; secundo, neque apud nos desiderari oblationes c...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | French |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Ed. Pontificia Univ. Gregoriana
1923
|
| In: |
Gregorianum
Year: 1923, Volume: 4, Issue: 4, Pages: 557-590 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Parallel Edition: | Electronic
|
| Summary: | Contra solutionem in praecedente articulo datam obiectiones moveri solent ex variis capitibus. 1° Ex discrimine inter oblationes collectivas veterum christianorum et nostras individuas. Cui respondetur primo, non per hoc diversificari genus contractus; secundo, neque apud nos desiderari oblationes collectivas, neque apud veteres defuisse individuas. — 2° Ex discrimine inter pecuniarias nostras stipes hodiernas et esculenta munera veterum. Respondetur unum alteri aequivalere; quod nec veteribus ipsis ignotum fuit, et a mediaevalibus, eo tempore quo commutatio potissimum invaluit, praedicatum est; quanquam ob periculum minime spernendum speciei cuiusdam mercatoriae quidam aut obstiterunt aut torvo oculo rem consideraverunt. — 3° Ex discrimine inter continuam oblationum antiquarum cum sacrificio connexionem ac proximitatem, et longissimis aliquando intervallis divisam a missa nostri erogationem stipendii. Respondetur discrimen esse accidentale, nec afficere substantiam contractus; quemadmodum nec communionis ad sacrificium habitudo laeditur dilatione. — 4° Ex discrimine inter oblationes universo clero communes et stipendia nostra uni sacerdoti propria. Respondetur specietenus tantum differre, cum olim universus clerus concelebraret. Praeterea apud nos similis obtinet usus in stipendiis missarum solemniorum. — 5° Quod potissimum est, ex obligatione hodierna celebrandi ad intentionem dantis, et quidem ex condicto; cuiusmodi obligatio veteribus reputatur fuisse ignota. Respondetur eamdem obligationem viguisse apud veteres, cui satisfaciebant deferendo sacrificium alterius; siquidem nequit sacrificium deferri ut ab altero demandatum, quin intentioni demandantis inserviat commendandae aut suffragio provehendo. Ad sacrificium autem taliter deferendum tenebantur ex iustitia commutativa tanquam depositarii simul atque mandatarii. Per modum depositi enim iacet penes sacerdotem munus a fidelibus in sacrificii latriam destinatum, donec susceptum transmissionis seu consecrationis mandatum exsecutus ille fuerit. Cum autem par inveniatur fuisse obligatio veterum et modernorum, concluditur contra adversarium, non oportere ad obligationem iustitiae verificandam confugere ad aliud pactum praeter illa duo quae ex deposito et mandato oriuntur gratuita; supervacare ergo contractum omnem onerosum, puta locationem operae, vel conventionem do ut facias, vel donationem modalem. Unde apparet, primo, cur, in ipsa applicatione missarum, « cuiusvis generis mercedum conditiones, pacta », prohibuerit Ecclesia, non autem prohibuerit oblationem seu stipendium solitum, aut inde scaturientem contractum iustitiae commutativae; secundo, cur pecuniaria quaevis pactio (exceptis titulis extrinsecis) sit in aliis sacramentis simoniacum, non autem in sacrificio missae. Huic autem doctrinae, inter doctores alios, vindicatur auctoritas potissimum Thomassini, B. Roberti Bellarmini et S. Thomae. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Gregorianum
|