THE CHRONOLOGY OF 3 AND 4 KINGS AND 2 PARALIPOMENON
Dissertatio haec in partes quattuor dividitur: I. Praeparatoria; II. Constitutio principiorum chronologiae temporum Regum Iudae et Israel, eorumque analysis; III. Confectio chronologiae continuae ex principiis his; IV. Concordia chronologiae ex principiis his confectae cum factis contemporaneis quor...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | English |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Journals Online & Print: | Drawer...
|
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Peeters
1921
|
| In: |
Biblica
Year: 1921, Volume: 2, Issue: 1, Pages: 3-29 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Dissertatio haec in partes quattuor dividitur: I. Praeparatoria; II. Constitutio principiorum chronologiae temporum Regum Iudae et Israel, eorumque analysis; III. Confectio chronologiae continuae ex principiis his; IV. Concordia chronologiae ex principiis his confectae cum factis contemporaneis quorum tempus documentis profanis constat, necnon cum factis biblicis quamplurimis quae in Scriptura Sacra tempori determinato assignantur. In parte I tractatur: 1. character et finis dissertationis ; 2. methodus quam auctor adhibuit; 3. fontes biblici ad chronologiam temporis huius conficiendam, difficultates quae e fontibus istis exoriuntur (p. 5-14). 1. Elucubratione hac historico-exegetica contenditur aenigma, a saeculis vexativum, chronologiae continuae libri 3 et 4 Regum et 2 Par. solutum esse, et quidem indiciis e libris his solis desumptis, seu potius detectum esse schema chronologicum, secundum quod narratio tota librorum horum evolvitur. Et quod maximi momenti est, exitus hic absolute in textus integritate et fide nixus est. Unde patebit dissertationis utilitas pro historia tum profana tum biblica (p. 5-7). 2. « A posteriori » (analytica) methodus ad principiorum detectionem (in parte I), et deductiva (synthetica) methodus ad eorum demonstrationem et applicationem adhibebatur. Multis operibus chronologicis, cum inter se hic illic discreparent, se positis, opus tandem e novo incipiebatur ; et quidem super novum fundamentum, quod primo ut hypothesis ponebatur quae, progrediente dissertatione, thesim se probaret. Hypothesis fuit : indicia chronologica, tum singulatim tum simul sumpta, in textu sacro provenire ex schemate chronologico quod tum in textu originali verum fuit tum in eo qui authenticus recipitur integrum permansit (p. 7s.). Sed propter multos Scripturae textus qui speciem contradictionis praebent, patuit principia ignota schemati huic subiacere, quibus principiis detectis et systematice applicatis, schema istud, materia chronologica e textu sacro absque mendo ullo deprompta, reaedificari posset (p. 9). Principia ista ut apparerent, omnes temporum pro regno tum Iudae tum Israel annotationes secundum textum receptum ordinabantur et coordinabantur. Primo columna centralis annorum A. C. omnium ab anno 969 usque ad annum circiter 500 conficiebatur. Annus 969 tempus esse quo templum Salomonicum fundatum est recipiebatur ; hoc enim incidit in annum quartum regni Salomonis, qui annos 40 regnavit, i. e. 972-932. Tempus hoc, progrediente dissertatione, per ipsam harmoniam pro chronologia tota obtentam, pro certo firmabatur (p. 9 s.). Sic 932 obtinebatur pro secessione regni septentrionalis et pro initio tabulae synchronisticae. Deinde annotationes chronologicae in regno Iudae, i. e. singuli anni uniuscuiusque regis, ad dextram columnae huius ordinabantur, et anni regum Israel similiter ad sinistram. Sic demum omnes annotationes synchronisticae cuiuslibet regni per relationes in textu transverse adhibitas ad annotationes regni alterius ad calculum vocari poterant. Addebantur etiam anni eorum Assyriae, Babyloniae et Aegypti regum quorum in regno synchronismi cum biblicis factis chronologicis inveniuntur; sed regna eorum computabantur secundum inscriptiones profanas tantum (p. 10 s.). Omnibus his peractis, hoc prosiliit factum: omnia indicia chronologica tum biblica tum profana, absque vi et absque mendo concordare posse, et chronologiam sic obtentam tum sibi constare tum etiam cum chronologiis bene fundatis profanis concordare. Fructus laboris huius Tabula Synchronistica fuit, quae tabula opus totum in nucleo continet. Spes, tabulam istam principia revelaturam esse quibus nixus auctor sacer chronologiam suam confecerit, non fefellit, uti in parte II patebit. 3. Ε multis synchronismis explicitis patet historiographum sacrum historiam continuam, chronologiae contextam, praesentare voluisse. Verumtamen ipsissimi synchronismi ansam praebuerunt aut integritati aut fidei eorum derogandi, cum sibi invicem, uti elucere dicitur, iterum iterumque contradicant. Annorum, sicuti in Scriptura S. notantur, regum omnium utriusque regni mere summas facere, aiunt, incongrua multa revelaret, et synchronismi expliciti regni Iudae inter et Israel sibi mutuo contradicerent, et chronologia sic obtenta nec sibi constaret nec cum chronologiis profanis concordaret (p. 11 s.). Ex eo autem quod interpretes textus omnes chronologicos turn sibi invicem tum textibus profanis concordes reddere conabantur, multae chronologiae inter se discrepantes ortae sunt plurimaque menda in textum sacrum irrepsisse putabantur (p. 13 s.). In parte II primo requisita ad chronologiam enumerantur. Chronologia illa vera est, quae omnes textus chronologicos absque mendis recipiens, chronologiam continuam construere potest quae : 1) ostendit synchronismos in textu sacro nominatos vere tales esse ; 2) nobis permittit facta tum biblica tum profana inter se mutuo illustrare et probare; 3) facultatem affert concorditer inserendi omnia chronologiae universali ; 4) explicationem satis claram affert pro omnibus textus sacri dictis, quae contradictionis speciem prae se ferunt (p. 14 s.). Atqui chronologia talis construi potest quinque principiis his : I. Annus quo rex obiit, et quo successor thronum ascendit, si eodem anno ascendit, bis ab historiographo sacro annotatur : primo ut annus ultimus regis defuncti, secundo ut annus primus regis novi; sed quia hoc in casu annus ultimus et annus primus partes tantum eiusdem anni secundum calendarium sunt, semel tantum ad chronologiam amborum regum computandam ducendi sunt (p. 15-17). II. Anni regum Iudae secundum annum sacrum, i. e. a Nisan usque ad Nisan, computantur; anni vero regum Israel secundum annum civilem, i. e. a Tišri usque ad Tišri, computantur (p. 17-21). III. Interregna (p. 21-24). IV. Coregna (p. 24-26). V. Coregna bis annotantur, et bis chronologia regis socii describitur : primo quando regnare coepit ut imperii socius, secundo quando, rege defuncto, solus regnum suscepit (p. 27-29). Ergo chronologia, principiis his exstructa, vera est. — Maior constat. Minor per partes elucidanda et demonstranda est. Hoc ipsum est onus huius dissertationis. Sufficiat hic omnia principia documentis, praesertim Scriptura S., fundari. De cetero, harmonia perfecta inter omnes, tum biblicas tum profanas annotationes chronologicas, quae ex chronologia, principiis his innixa, consequitur, clare probat aenigma revera solutum esse. Summarium Partis III et IV invenietur, una cum his in fasciculo secundo huius voluminis. |
|---|---|
| ISSN: | 2385-2062 |
| Contains: | Enthalten in: Biblica
|