Lewici i kapłani w Księdze Powtórzonego Prawa
Autor podejmuje się rekonstrukcji historii lewitów na bazie Księgi Powtórzonego Prawa. Analizę orientują dwa pytania: po pierwsze, dlaczego to właśnie Lewici otrzymali w Izraelu wyłączne prawo do sprawowania kapłańskich obowiązków; po drugie, w jakiej relacji pozostawali oni do kapłanów świątyni, sz...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | Polish |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Journals Online & Print: | Drawer...
|
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
CEEOL
2010
|
| In: |
Verbum vitae
Year: 2010, Volume: 17, Pages: 43-67 |
| Further subjects: | B
kult
B Lewici B Księga Powtórzonego Prawa B kapłaństwo B historia deuteronomistyczna |
| Online Access: |
Volltext (kostenfrei) Volltext (kostenfrei) |
| Summary: | Autor podejmuje się rekonstrukcji historii lewitów na bazie Księgi Powtórzonego Prawa. Analizę orientują dwa pytania: po pierwsze, dlaczego to właśnie Lewici otrzymali w Izraelu wyłączne prawo do sprawowania kapłańskich obowiązków; po drugie, w jakiej relacji pozostawali oni do kapłanów świątyni, szczególnie do tych legitymujących się pochodzeniem od Aarona? Wśród wniosków należy wskazać m.in., iż być może już w czasie wędrówki przez pustynię, a na pewno w okresie zajmowania terenów Kanaanu, lewici pełnili jakieś ściśle określone obowiązki kultyczne. Pomimo że tradycje biblijne (np. Wj 32–33; Lb 16–18; 1Sm 1–4; Ez 44) dość mocno konfrontują ze sobą najważniejsze linie kapłańskie w Izraelu, raz stając po stronie Aaronitów, innym zaś po stronie Sadokitów czy lewitów, to jednak tym ostatnim teksty biblijne zawsze i niezmiennie przyznają poczesne miejsce w hierarchii personelu świątynnego, gwarantując im zarówno prawo do sprawowania funkcji kapłańskich i dochody związane z wypełniania praktyk kultycznych, jak też oddając w ich ręce funkcjonowanie najważniejszych miejsc kultu w Izraelu. Wreszcie wydaje się, że dość skomplikowany i nie do końca jednobrzmiący stosunek lewitów do kapłanów wywodzących się od Aarona jest nie tylko owocem długiego procesu edycji biblijnych tradycji Pięcioksięgu, które w zależności od teologicznego środowiska i epoki, w których powstały, w różny sposób ujmowały tę kwestię, lecz także rezultatem rzeczywistych kolei losu rywalizujących ze sobą instytucji. Autor podejmuje się rekonstrukcji historii lewitów na bazie Księgi Powtórzonego Prawa. Analizę orientują dwa pytania: po pierwsze, dlaczego to właśnie Lewici otrzymali w Izraelu wyłączne prawo do sprawowania kapłańskich obowiązków; po drugie, w jakiej relacji pozostawali oni do kapłanów świątyni, szczególnie do tych legitymujących się pochodzeniem od Aarona? Wśród wniosków należy wskazać m.in., iż być może już w czasie wędrówki przez pustynię, a na pewno w okresie zajmowania terenów Kanaanu, lewici pełnili jakieś ściśle określone obowiązki kultyczne. Pomimo że tradycje biblijne (np. Wj 32–33; Lb 16–18; 1Sm 1–4; Ez 44) dość mocno konfrontują ze sobą najważniejsze linie kapłańskie w Izraelu, raz stając po stronie Aaronitów, innym zaś po stronie Sadokitów czy lewitów, to jednak tym ostatnim teksty biblijne zawsze i niezmiennie przyznają poczesne miejsce w hierarchii personelu świątynnego, gwarantując im zarówno prawo do sprawowania funkcji kapłańskich i dochody związane z wypełniania praktyk kultycznych, jak też oddając w ich ręce funkcjonowanie najważniejszych miejsc kultu w Izraelu. Wreszcie wydaje się, że dość skomplikowany i nie do końca jednobrzmiący stosunek lewitów do kapłanów wywodzących się od Aarona jest nie tylko owocem długiego procesu edycji biblijnych tradycji Pięcioksięgu, które w zależności od teologicznego środowiska i epoki, w których powstały, w różny sposób ujmowały tę kwestię, lecz także rezultatem rzeczywistych kolei losu rywalizujących ze sobą instytucji. |
|---|---|
| ISSN: | 2451-280X |
| Contains: | Enthalten in: Verbum vitae
|
| Persistent identifiers: | DOI: 10.31743/vv.1998 |