La homilía intitulada « De Sacerdotio liber septimus »
Attentione dignam iudicavimus homiliam, quae inter Chrysostomi opera spuria inscribitur: « Eiusdem Chrysostomi de sacerdotio liber septimus ». De cuius natura et auctore ut iudicium ferri possit, duo animadverti oportet, quae neglecta sunt: primum, eius totam partem primam ad modum carminis politici...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | Spanish |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Ed. Pontificia Univ. Gregoriana
1946
|
| In: |
Gregorianum
Year: 1946, Volume: 27, Issue: 1, Pages: 145-155 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Attentione dignam iudicavimus homiliam, quae inter Chrysostomi opera spuria inscribitur: « Eiusdem Chrysostomi de sacerdotio liber septimus ». De cuius natura et auctore ut iudicium ferri possit, duo animadverti oportet, quae neglecta sunt: primum, eius totam partem primam ad modum carminis politici, ut a graecis dicebatur, i. e. rhythmice secundum accentus et syllabarum numerum esse compositam; alterum, eam etiam inter opera Sancti Ephraem Syri recenseri. Iam vero, illud primum omnes, hoc alterum ipsum etiam Bardenhewer ante annum 1923 effugisse videtur. Utrumque ad iudicandum de auctore et ratione operis facem praebere debet. Non enim eodem modo iudicari debet atque iusta de oerto argumento homilia, sed ut genus mixtum, quod carminis etiam indolem habeat, quo genere mirum quantum graeci maxime posteriores delectabantur; neque tamen desunt flores sententiarum qui cum profectu decerpi possint: inducta, videlicet, cum Veteris Testamenti sacerdotibus comparatione, extollitur novi sacerdotii dignitas, quod « legatione fungitur pro servis ad Dominum » etc.; tum etiam in sacerdotes amor et reverentia commendatur; nihil obstare quod nescias mundum sacerdos dignus sit, an indignus; magnam esse temeritatem eorum qui sacerdotium indigne assumunt, eosque graves poenas esse luituros. — De auctore nihil certi statui posse videtur, quamvis in Proclum inclinet sententia, cum auctoris graecitas non longe ab aevo Chrysostomico stabilienda esse videatur, et facile, ut alias contigit, fieri potuerit ut quae discipuli erant peculium, magistro adscriberentur. Ab his tamen ulterius exsequendis consulto abstinuimus, tum quia in re incerta iusto nimis coniecturae indulgendum fuisset, tum illa etiam de causa, quod quae apud S. Proclum de sacerdotio prostant, in sermone videlicet de S. Clemente Ancyrano (III. IV; MG. 65 847. 848), pulchra ea quidem, et ad rationem fere poëticam contexta, possent fortasse aliquod indicium subministrare, sed tantum latine ex vetere interpretatione syriaca rursus deprompta conservantur (Textus ipse versionis syriacae editus est apud Lincei R. ser. V vol. V Romae, 1896). |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Gregorianum
|