Valeur Religieuse de l'Acte de Foi
Quamvis S. Paulus saepe fidei dignitatem extollat, protestantes liberales et modernistae, agnosticismo imbuti, valorem fidei dogmaticae prorsus negant. De hac igitur nobis est loquendum. 1. Quantum momentum in vita religiosa habeat, facilius apparebit, si consideratur primus ille actus fidei quo hom...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | French |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Ed. Pontificia Univ. Gregoriana
1934
|
| In: |
Gregorianum
Year: 1934, Volume: 15, Issue: 3, Pages: 377-408 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Quamvis S. Paulus saepe fidei dignitatem extollat, protestantes liberales et modernistae, agnosticismo imbuti, valorem fidei dogmaticae prorsus negant. De hac igitur nobis est loquendum. 1. Quantum momentum in vita religiosa habeat, facilius apparebit, si consideratur primus ille actus fidei quo homo ab infidelitate ad christianismum convertitur. Per illum enim actum, sub influxu gratiae, propriam naturam trascendens, tunc primum incipit sese ad finem supernaturalem dirigere, fitque discipulus Christi, intellectum, cui competit ordinare totam vitam moralem, totaliter et irrevocabiliter Deo subiciens. Porro per actum fidei, quo, mortificata superbia, autonomia deponitur, et, superata naturali inclinatione, firmiter assentitur eis quae non videntur, captivatur intellectus in obsequium Christi, ita ut actus fidei sacrificium quoddam spirituale, cuius effectus est purificatio cordis, recte dicatur. Actus enim fidei (quod non attendunt sufficienter adversarii) est actus voluntarius et liber, cum fides sub imperio voluntatis ex reverentia erga Deum et ex desiderio finis supernaturalis motae eliciatur, ideoque meritorius et maxime laudabilis; et quia supponit et involvit praeter obedientiam reverentialem, Divinae Veritatis agnitionem plenamque Veracitati Dei fiduciam, Deum magnopere honorat. Illud autem obsequium soli Deo debetur, cum soli Deo totaliter et irrevocabiliter intellectum qui est facultas suprema et directiva totius activitatis humanae, subicere possimus, quare recte a patribus vocatur actus latriae, in quantum per talem subiectionem supremum dominium Dei nostramque plenam ab eo dependentiam agnoscimus et profitemur. Actus igitur fidei est quaedam consecratio activa universalis et irrevocabilis, sed simul est etiam intellectus consecratio passiva. Quanti autem pretii ad vitam religiosam et moralem sit recta et certa cognitio Dei eiusque consiliorum, nemo est qui non videat: neque quisquam dubitare poterit quin maxime homini religioso prosit iam in hac vita per lumen divinúm infusum, licet obscurum, ad cognitionem intimiorem Dei pertingere. 2. Fides facit « adhaerere primae Veritati », nempe intellectus unitur Veritati substantiali sese in suo testimonio manifestanti. Per infusionem luminis supernaturalis Deus fit sua operatione speciali intime praesens animae credenti. Quae quidem praesentia, utpote obscura, non directe, neque distincte percipitur, attamen actu exercito, ad modum quo ipsa anima actu exercito in sua naturali operatione, cognoscitur. Per fidem caritate formatam Christus in cordibus fidelium habitat; per fidem autem informem Deus proprie inhabitare dici non potest; haec tamen inhabitatio, eo quod Deus contactu virtutis intime praesens fit, praeparatur et quasi inchoatur. Tandem actus fidei est anticipatio et inchoatio vitae aeternae in nobis. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Gregorianum
|