La idea de Tradición: en la Historia Eclesiástica de Eusebio Cesariense
1) Hodierni Protestantes, ut Caspar et Harnack, fatentur ideam traditionis inde ab Apostolis tanquam Ecclesiae essentialem habitam fuisse. Haec doctrina in Tridentino adversus Protestantes definita, comprobari poterat ex indole, obiecto et idea directrice Historiae Ecclesiasticae Eusebii Caesariensi...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | Spanish |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Ed. Pontificia Univ. Gregoriana
1932
|
| In: |
Gregorianum
Year: 1932, Volume: 13, Issue: 2, Pages: 211-240 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | 1) Hodierni Protestantes, ut Caspar et Harnack, fatentur ideam traditionis inde ab Apostolis tanquam Ecclesiae essentialem habitam fuisse. Haec doctrina in Tridentino adversus Protestantes definita, comprobari poterat ex indole, obiecto et idea directrice Historiae Ecclesiasticae Eusebii Caesariensis. 2) De Eusebii intento in scribenda atque criterio in dividenda HEa. multum critici disputaverunt. Eusebius in ea explicite testatur triplicem se traditionis gradum agnovisse: Christum, Apostolos, horum successores; sed ulterius HEm. in tot libros dividit quot historicos traditionis christianae gradus distinxit. Hoc unum probare volumus. 3) In l. I aetas Christi describitur, et quidem a) « ad modum prooemii ». Christus in V. T. praenuntiatus, b) Christus revelationis N. T. auctor et Apostolatus institutor. 4) In l. II aetas Apostolorum inde ab Ascensione usque ad Petri et Pauli martyria continetur, in qua praesertim apostolica praedicatio triumphans exhibetur atque iudaismi calamitatibus contraponitur. 5) In l. III aetas subapostolica post mortem Petri cum Lini Episcopatu incipit, atque morte Ioannis Apostoli et Simeonis discipuli Christi circa annum XI Traiani finitur. Ad eam pertinent illi qui viventibus adhuc Apostolis eorum cooperatores simul ac successores fuerunt; hinc eam subapo stolicam appellamus. 6) In l. IV aetas successionis apostolicae primae succedit, in qua Apostolorum discipuli, velut Polycarpus, eorum continuatores exsistunt. Eos commendat Eusebius tanquam doctrinae apostolicae propugnatores adversus haereses tunc primum post Apostolorum mortem palam ubique pullulantes 7) In l. V aetas successionis apostolicae secundae habetur; aetas scilicet Irenaei, Pantaeni, Clementis Alex., qui vel Polycarpi vel huic aequalium discipuli censentur. Hos autem Eusebius tanquam fideles apostolicae traditionis testes laudat. 8) In l. VI aetas successionis apostolicae tertiae sequitur, quam Origenis aetatem aliorumque Pantaeni ac Clementis Alex. discipulorum appellare possumus. Origenem in ea strenue per totam vitam laborantem ac multa saepe passum pro Christi doctrina videmus. 9) In l. VII aetas successionis apostolicae quartae exhibetur usque ad Eusebii generationem. In ea Dionysius Alex. aliique Origenis discipuli praevalent. Aetatem Eusebius suam cum hac connectit eo quod ad finem libri VII successiones imperialem et episcopales complet usque ad Diocletiani persecutionem, quacum opus suum absolvendum statuit. 10) Igitur fundamentalis divisionis ratio in HEa. minime sunt Imperatorum mutationes, ut asseruit Harnack; sed revera illi sunt viri doctrina eximii ac traditionis testes, qui in singulis libris, tanquam discipuli praecedentium, aetates heredum traditionis singulas constituunt. Harum vero aetatum limites, ubi opus est, ex Romanorum Pontificum mutationibus ulterius definiri videntur. Illam ergo Clementis Romani catenam Deus-Christus-Apostoli-Nos, in HEae. lib. I-III historice demonstratam habemus. Ex simili vero Tertulliani catena Deus-Christus-Apostoli-Ecclesia, Eusebius in HEae. lib. VI-VII postremum membrum ita per quatuor historicos gressus explicat, ut singuli praecedentes excipiant ea fere ratione qua discipulus magistri heres succedit. Inquisitionem nostram libro VII merito absolvimus, quia tres ulteriores HEae. libri, in quibus Eusebius ipse agit testem, iam ad rem nostram de traditione nihil conferunt. Ulterius hi libri tam ratione materiae quam auctoris intentione essentialiter a septem prioribus differunt, in quibus solis Eusebius egit historiographum. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Gregorianum
|