El Canon de Vicente de Lerins: “Id teneamus quod ubique, quod semper, quod ab omnibus creditum est„
Analysi subicitur canon Vincentii Lirinensis in suo Commonitorio. — Tres notae discretivae Traditionis in eo proponuntur: 1) universitas seu Ecclesiae actualis consensus in professione fidei; 2) antiquitas, seu Ecclesiae antiquae manifestus consensus, deficiente criterio universitatis; 3) consensio...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | Italian |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Ed. Pontificia Univ. Gregoriana
1932
|
| In: |
Gregorianum
Year: 1932, Volume: 13, Issue: 1, Pages: 32-74 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Analysi subicitur canon Vincentii Lirinensis in suo Commonitorio. — Tres notae discretivae Traditionis in eo proponuntur: 1) universitas seu Ecclesiae actualis consensus in professione fidei; 2) antiquitas, seu Ecclesiae antiquae manifestus consensus, deficiente criterio universitatis; 3) consensio tandem, seu fides vetustatis prout in decretis conciliorum vel in effatis Patrum continetur, ut ultima instantia cum utraque nota praecedens defecerit. Universitas, dum adest, iam sola controversiam dirimit. Antiquitas absoluta intelligi debet prout in monumentis proditur. Consensio moraliter sumi debet. Applicatio notarum canonis disiunctiva a Lirinensi praescribitur. Universitas, imo et antiquitas manifesta deesse ut criteria possunt; consensio ut ab eo statuitur nunquam deest. Commonitorium de fide manifesta, seu de explicita, ut nunc dicimus, loquitur. Canon vero, ad mentem auctoris, etiam exclusive sumendus est. Tali rigore, ut a deposito Traditionis eiciatur quaelibet assertio cui saltem tertia nota non suffragetur; aliis verbis, hic exclusivismus damnat non tantum quod contra fidem antiquam, sed etiam quidquid praeter hanc fidem manifestam maiorum erumpit. Finis personalis antiaugustinianus Commonitorii, stricta clausura et immutabilitas depositi traditi mirum in modum asserta et exaltata, possibilitas ipsa illius obiectionis « Nullusne ergo in Ecclesia Christi profectus habebitur religionis? », hanc interpretationem commendant. Neque formulae progressus dogmatici, quae in cap. XXIII occurrunt, felicissimae si, a contextu totius operis avulsae, nostris conceptionibus hodiernis legerentur, dubium in hac re movere possunt. Progressus in fide a Lirinensi assertus, tantum intra limites accuratioris perceptionis et expressioris formae unius eiusdemque fidei manifestae concludi debet. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Gregorianum
|