La Synthèse Thomiste de l'Acte et de l'Idée
Thesis thomistica de Actu et Potentia (Illimitationis Actus, limitationis per potentiam) non est mere aristotelica, sed potius mira et perfecta synthesis utriusque sententiae Platonis et Aristotelis de principiis entis. Plato quidem per Ideam Boni realissimam transcendentem et immanentem a qua omnia...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | French |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
1931
|
| In: |
Gregorianum
Year: 1931, Volume: 12, Issue: 2, Pages: 267-283 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Thesis thomistica de Actu et Potentia (Illimitationis Actus, limitationis per potentiam) non est mere aristotelica, sed potius mira et perfecta synthesis utriusque sententiae Platonis et Aristotelis de principiis entis. Plato quidem per Ideam Boni realissimam transcendentem et immanentem a qua omnia pendent in essendo et cognoscendo, principium statuit totius doctrinae. Aristoteles immanentiam et dynamismum ideae in rebus definit per Actum et Potentiam, et ita vivificare videtur ideam platonicam. Primatum Actus asserit, sed ignorando aut negando transcendentiam et causalitatem proprie dictam ideae, miserabiliter, in fine, deficit ab intento. Theoria Thomistica utrumque tenet et componit, primatum Entis intelligibilis, immanentiam et transcendentiam, et dynamismum ideae in rebus, per notionem Creationis quam Plato praesentire visus est, Aristoteles ignoravit. At quoniam obijici solet talis discrepantia inter philosophiam antiquorum et sapientiam christianam, ut nullo modo componi possint, cum una summam perfectionem agnoscat in Ente infinito, altera finitum infinito opponat ut perfectum imperfecto, ostenditur Platonem et ipsum Aristotelem primatum Entis Infiniti, ex principiis propriae philosophiae saltem innuisse. Confirmatur ex usu aristotelico duplicis vocabuli ὲντελεχείαζ et ὲνεργείαζ ad designandum Actum. 'Εντελέχεια scilicet potius dicit perfectam et immobilem intelligibilitatem, ὲνέργεια activitatem, vitam et infinitatem activitatis, quae nullum habeat finem praeter seipsam; quae duo componit Aristoteles activitate immobilitatis quam tribuit Deo. Unde S. Thomas pleniore intelligentia sapientiae antiquorum, nulla vi adhibita, sed altiore sensu praesuppositorum, synthesim perfectam effecit et definivit. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Gregorianum
|