DU CONCLAVE D'URBAIN VI AU GRAND SCHISME: Sur Pierre Corsini et Bindo Fesulani, écrivains florentins

Scriptores Florentini duo memorantur, a conclavi Vaticano anni 1378 ad annum Avinionensis pontificis Benedicti XIII 1405. Unus, Petrus de Corsinis cardinalis testamento hic edito voluit librum suum utroque iure densissimum, mandari ex Avinione quatuor studiis generalibus, Bononiensi, Oxoniensi, Pari...

Full description

Saved in:  
Bibliographic Details
Main Author: DYKMANS, MARC (Author)
Format: Electronic Article
Language:French
Check availability: HBZ Gateway
Fernleihe:Fernleihe für die Fachinformationsdienste
Published: Ed. Pontificia Univ. Gregoriana 1975
In: Archivum historiae pontificiae
Year: 1975, Volume: 13, Pages: 207-230
Online Access: Volltext (lizenzpflichtig)
Description
Summary:Scriptores Florentini duo memorantur, a conclavi Vaticano anni 1378 ad annum Avinionensis pontificis Benedicti XIII 1405. Unus, Petrus de Corsinis cardinalis testamento hic edito voluit librum suum utroque iure densissimum, mandari ex Avinione quatuor studiis generalibus, Bononiensi, Oxoniensi, Parisiensi et Salmantino, ut fidem suam fateretur: nulla erat electio Urbani VI, imo iuramento prestito a parte electorum tertia maiore patebat eos Urbanum noluisse. Alter, conclavista primi, Bindo, prioratu Sanctorum Apostolorum post Nellum, Francisci Petrarchae amicum, insignitus, candide dixit, in textu hic publicato, se Romano pontifici prius credidisse, sed ad Avinionensem transiisse, monente hero suo de iure et de cordibus cardinalium. Factus itaque Clementis VII capellanus, novicios in re cerimoniali docere voluit et opusculum non spernendum reliquit de liturgia Avinionensi, quae tota, re quidem vera, Romana remanserat. On expose ce qu'ont écrit au temps du concile de Constance sur la question pour lors disputée de la déposition du Pape les défenseurs de l'autorité papale contre les conciliaristes, et en particulier dix écrivains de l'ordre dominicain. Ils sont tous d'accord pour affirmer que le Pape n'est soumis à aucun jugement humain, mais ils diffèrent sur la question de savoir si et comment un pape hérétique perd son autorité. Il y en a qui estiment que par l'hérésie le pape se sépare lui-même de l'Eglise; il y en a d'autres qui soutiennent que l'inerrance ou indéfectibilité de l'Eglise romaine n'est pas affectée par l'hérésie ou par un péché personnel quelconque, lequel n'a par conséquent aucune conséquence sur la structure de l'Eglise.
Contains:Enthalten in: Archivum historiae pontificiae