PARA RECRISTIANIZAR LA INTELIGENCIA (una respuesta a Martin Heidegger)
Sententia a qua Auctor initium huius dissertationis ducit est ad perficiendum opus denuo evengelizandi populos qui iam inde antiquitus fidem christianam receperunt oportere illa «praeambula fidei» restituere quae «philosophia immanentiae», nostra aetate praegravans, penitus subvertit. Ad hoc asseque...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | Italian |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Edizioni Studio Domenicano
1990
|
| In: |
Divus Thomas
Year: 1990, Volume: 93, Issue: 1/2, Pages: 3-20 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Sententia a qua Auctor initium huius dissertationis ducit est ad perficiendum opus denuo evengelizandi populos qui iam inde antiquitus fidem christianam receperunt oportere illa «praeambula fidei» restituere quae «philosophia immanentiae», nostra aetate praegravans, penitus subvertit. Ad hoc assequendum sibi utile videtur initio comparationem quamdam instituere inter philosophiam metaphysicam, cuius principem Thomam Aquinatem facit, et doctrinam Martini Heidegger, qui de eminentioribus asseclis philosophiae huius aetatis fuit recentissimus, ea ratione quod utrisque auctoribus quos supra nominavimus commune sit Studium referendi res ad fundamentum, ponendo esse («l'essere») omnium rerum fundamentum. Qua in re Auctor noster attendit praecipue ad contentionem Martini Heidegger fidem christianam nullius momenti fuisse in profectu doctrinae philosophorum. Censet enim Martinus H. terminum ipsum «philosophia christiana» omnino esse respuendum utpote qui contradictionem implicet, itemque philosophiam quam christiani doctores reapse consecuti sint nihil aliud fuisse nisi metaphysicam illam insanabili quodam vitio affectam quia «ens» tantummodo agnoverit et Deum summum ens fecerit. Proinde monet ipse cultores christianae theologiae ne decipiantur per talem philosophiam et inanem fallaciam, ut iubet etiam S. Paulus. Auctor vero noster hac de re pluribus rationibus Martinum Heidegger oppugnat ostendendo, e.g., ilium quoque in extruenda propria philosophia concessisse principiis «llluminismi» saec. XVIII. Postea, revertens ad id unde digressa est oratio, Auctor repetit oportere metaphysicam, quam Heidegger demoliri aggressus est, reconstruere positis fundamentis in certis capitibus, quae ipse designat, nempe: conceptus personae creatae proprio esse fultae; creatio, qua creaturae participatur esse (exinde derivatur maximi momenti distinctio inter esse per essentiam et esse per participationem). Ex quo sequitur hominibus possibile fieri cognitio naturalis (metaphysica) Dei ut est Esse per essentiam sive ipsum Esse subsistens (non tamquam esset Causa sui seu primum cuiusdam seriei causalis), et personae creatae ut subiectum relationis directae ad Deum, ita ut homo pertingere valeat ad unionem illam amicalem cum Deo ad quam destinatus est. Quod demum spectat conceptum «philosophiae christianae», Auctor censet, contra praeiudicium ab animo ortum omnia ratione profana spectandi (prejudicio secularizador), nobis agnoscendum et explicandum esse quantopere philosophia debeat adiumentis ipsi a christiana revelatione allatis. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Divus Thomas
|