ATTO ESISTENZIALE E IMPEGNO DELLA LIBERTA'
Initio Auctor disserit de quodam « intervallo » seu discrimine quod intercedit inter infinitam appetitionem felicitatis quam quivis experitur ex necessitate ipsius naturae seu essentiae humanae, et electionem existentialem finis concreti quam quisque efficit determinando rem in qua, pro ipso, ratio...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | Italian |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Edizioni Studio Domenicano
1983
|
| In: |
Divus Thomas
Year: 1983, Volume: 86, Issue: 2/3, Pages: 125-161 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Initio Auctor disserit de quodam « intervallo » seu discrimine quod intercedit inter infinitam appetitionem felicitatis quam quivis experitur ex necessitate ipsius naturae seu essentiae humanae, et electionem existentialem finis concreti quam quisque efficit determinando rem in qua, pro ipso, ratio summi boni invenitur. Secundum Auctorem, in « electione existentiali », qua « finis existentialis » statuitur, invenitur momentum supremum in actu electionis circa finem existentialem libertatis. Hic enim Auctor noster aliquid novi sibi videtur deprehendere, quod nempe ne S. Thomas quidem perspexisset, quamvis quaedam in ipsius scriptis vnveniantur quae rectam viam commonstrent. Doctor Angelicas, et Scholastici generatim, tribuunt voluntati primatum circa actum (quoad exercitium actus) quo voluntas libere eligit media ad finem consequendum; rationi vero primatum adiudicant circa obiectum, id est potestatem determinandi bonum ad quod voluntas movetur. At Auctor noster hoc animadvertit quod in sibi constituendo finem existentialem voluntas non eligit medium quoddam ad finem, sed finem ipsum, quia movet primo rationem ad hoc vel illud considerandum bonum quod sibi placet quodque per se eligit ut finem in conoreto. Hinc Auctor progreditur ad renovandum quodammodo doctrinam de libertate, seu — ut ipse dicit — ad declarandam « structuram transcendentalem scil, anthropologicam — vel melius 'egologicam' libertatis ». Paucis verbis, principium vi cuius voluntas libere eligit finem existentialem nihil aliud esse potest nisi « ego », i.e. subiectum spirituale incommunicabile et absolute independens quod « libertate radicali » gaudet. Qua de re, quaedam ex philosophia moderna, quae ad hoc thema pertinere videntur, Auctor recitat eaque cum positione S. Thomae comparare satagit. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Divus Thomas
|