MAN'S FINALITY IN SHANKARA'S VEDANTISM
Notio « Absoluti » a plurimis hinduistis hodie retenta est notio monistica originis scripturisticae uti saeculo octavo a.d. a Shankaracharya proposita est. Theologus ille synthesin theismi cum monismo confecit, asserens individua egoistica existere tantummodo ut illusiones Realitati transcendenti su...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | Italian |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Edizioni Studio Domenicano
1975
|
| In: |
Divus Thomas
Year: 1975, Volume: 78, Issue: 4, Pages: 376-406 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Notio « Absoluti » a plurimis hinduistis hodie retenta est notio monistica originis scripturisticae uti saeculo octavo a.d. a Shankaracharya proposita est. Theologus ille synthesin theismi cum monismo confecit, asserens individua egoistica existere tantummodo ut illusiones Realitati transcendenti superpositae. Simili usus est funis ita dispositi ut a longe spectatus serpente circumplicari videretur, nulla serpente de facto data. Huic similibus figuris Shankara hinduistis etiam vulgaribus notiones suas monisticas communicare potuit. In tali systemate, « liberado » secumfert extinctionem individui egoistici in conscientia monistica: « Unum est omnia ». Hi conceptus erroribus pessimis afficiuntur, nee cum notionibus christianis de Deo et personis creatis componi possunt. Absolutus ut creator aut reprehensibilis fit propter multiplicationem inutilem illusionum, aut incapax multiplicationem cohibendi. Status defectivus conscientiae et scientiae Absoluto implicite tribuitur. Possibilitas amoris et in Absoluto ipso et in creaturis liberatis revera amovetur. Felicitas monistica videtur valde similis notioni christianae inferni. Sunt scriptores catholici qui Absolutum shankaranum cum Divina Unitate Christiana identificare conantur, quaerentes fundamentum consensus inter christianos et hinduistas. Ita facientes, conceptum legitimum Unitatis Divinae aliquando pervertunt, concipiendo Deum ut « superens ». Aliqui mystici christiani similiter loquuntur. Deus autem non est super-ens, est Ens Primum. Et mystici et theologi, si recte loquuntur, uno modo Naturam Divinam exprimere debent. « Saccidānanda » Shankari interpretationem analogicam rectam sustentare potest, cum de facto non sit « nirguna » (sine attributis) ut a monisticis diet solet. Qui tarnen tenent hanc notionem carere qualitatibus, illam adhibent tamquam refugium antiintellectuale, omnino nobis reiciendum. Libenter agnoscenda sunt elementa bona hinduismi: manifestant quidem digitum Spiritus Boni. Similiter tarnen agnoscendi sunt errores, ne illi eidem Spiritui attribuantur. Caritas erga hinduistas neglectu nee veritatis nec erroris manifestatur. In scientiis naturalibus talis neglectus ab omnibus strenue vitatur; errores ubi sunt quam primum eradicantur. Cur inde tam facile parati simus ignoscere erroribus in scientia summt momenti, nempe religiosa? |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Divus Thomas
|