Imputabilità del peccato nell'impotenza di evitarlo
Quaestio quae agitatur ab ipso Concilio Tridentino exurgit, cum definit sess. VI, can. XXII (Denz., 832) justificatum non posse in accepta justitia perseverare sine speciali Dei auxilio. Cum, enim, aeque definitum sit justum non posse amittere gratiam nisi ex peccato mortali, consequitur gratiam Dei...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | Italian |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Edizioni Studio Domenicano
1940
|
| In: |
Divus Thomas
Year: 1940, Volume: 43, Pages: 3-26 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | Quaestio quae agitatur ab ipso Concilio Tridentino exurgit, cum definit sess. VI, can. XXII (Denz., 832) justificatum non posse in accepta justitia perseverare sine speciali Dei auxilio. Cum, enim, aeque definitum sit justum non posse amittere gratiam nisi ex peccato mortali, consequitur gratiam Dei requiri ad vitanda peccata formalia, i. e. sine gratia hominem in peccatum grave et formale necessario labi. Item, libertas omnino servanda est in quolibet peccato formali; quare obvia exurgit dificultas, quomodo cum libertate peccandi apte conciliari possit necessitas peccandi, si gratia desit. Dificultate exactius determinata ad normam fontium theologicorum, tres praecipuae solutiones examini subjiciuntur. Sunt qui velint impotentiam qua laboramus ad vitanda mortalia consequi exercitium ipsum nostrae libertatis; rejicitur haec sententia eo praesertim titulo quod Revelationis fontes aperte loquuntur de impotentia consequente. Alii, cum adstruant impotentiam quae antecedit exercitium libertatis et qua antecedens absolute excludit vel raram exceptionem, putant libertatem sartam tectam manere si necessitas peccandi dicatur respicere indeterminatum aliquem actum longae seriei. Huic sententiae objicitur ejus gratuitas, quatenus non solide in medium profertur titulus qui, dum, impotentiam fundat vere absolutam, simul earn relinquat indeterminate respicere aliquod instans ex diuturno temporis intervallo. Tertia demum sententia, quae videtur praeferenda, vult impotentiam ad diuturnam legis observantiam esse quidem absolutam, ita ut exceptionem vel raram omnino excludat, sed ex duplici elemento conflari, antecedente scilicet, quod in maxima dificultate reponitur, et consequente quod in exclusione vel rarae exceptionis collocatur. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Divus Thomas
|