SUBSIDIARITEIT, SOEVEREINITEIT IN EIGEN KRING EN DE BOUWFRAUDE
Is Nederland een fraudeland geworden? Na alle berichten over boekhoudschandalen en het bekend worden van illegale prijsafspraken is het terecht dat die vraag wordt gesteld. Het oplichten van aandeelhouders of van klanten gaat in tegen verschillende ethische noties. Het verstrekken van onjuiste infor...
| Κύριος συγγραφέας: | |
|---|---|
| Τύπος μέσου: | Ηλεκτρονική πηγή Άρθρο |
| Γλώσσα: | Ολλανδικά |
| Έλεγχος διαθεσιμότητας: | HBZ Gateway |
| Journals Online & Print: | Φόρτωση...
|
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Έκδοση: |
Brill
2004
|
| Στο/Στη: |
Philosophia reformata
Έτος: 2004, Τόμος: 69, Τεύχος: 1, Σελίδες: 2-13 |
| Διαθέσιμο Online: |
Volltext (Verlag) |
| Σύνοψη: | Is Nederland een fraudeland geworden? Na alle berichten over boekhoudschandalen en het bekend worden van illegale prijsafspraken is het terecht dat die vraag wordt gesteld. Het oplichten van aandeelhouders of van klanten gaat in tegen verschillende ethische noties. Het verstrekken van onjuiste informatie is niet alleen vanuit een utilistisch standpunt verwerpelijk vanwege de economische schade die ontstaat doordat een optimale marktwerking belemmerd wordt. Ook vanuit een deontologisch perspectief staan de ethische seinen op rood: het bedriegen van aandeelhouders of klanten getuigt van weinig respect en is onrechtvaardig omdat dit zelfverrijking mogelijk maakt ten koste gaat van de stakeholders. Ook vanuit het perspectief van de deugdenethiek zijn deze praktijken verwerpelijk: het achterhouden van informatie getuigt van een gebrek aan integriteit en heeft een negatieve voorbeeldfunctie naar anderen. Toch kan men zich afvragen of boekhoudschandalen niet van andere orde zijn dan de bouwfraude. Wie zich verdiept in de bouwfraude ontdekt dat de misstanden niet enkel te wijten zijn aan het gedrag van bouwondernemingen. Ook de overheid heeft in het verleden aanleiding gegeven tot de praktijk van vooroverleg en is in zekere zin medeverantwoordelijk. Om de verdeling van verantwoordelijkheden tussen overheid en bedrijven nader te analyseren, maken wij in dit artikel gebruik van twee kernbegrippen uit de reformatorische en katholieke sociale leer die nauw aan elkaar verwant zijn: het beginsel van soevereiniteit in eigen kring en het subsidiariteitsbeginsel. De beginselen kunnen worden beschouwd als richtlijnen voor de manier waarop een samenleving dient te functioneren. In de Nederlandse literatuur worden beide beginselen vaak in één adem genoemd. Echter, hoewel er duidelijke overeenkomsten zijn, kennen beide beginselen een heel verschillende levensbeschouwelijke achtergrond, die doorwerkt in de implicaties van beide beginselen. Het doel van dit artikel is beide beginselen toe te passen op de bouwfraude om de verantwoordelijkheden van bouwondernemingen en de overheid nader te bepalen. |
|---|---|
| ISSN: | 2352-8230 |
| Περιλαμβάνει: | In: Philosophia reformata
|
| Persistent identifiers: | DOI: 10.1163/22116117-90000301 |