DER ANSPRUCH DER HERRSCHER DES 12. JAHRHUNDERTS AUF DIE APOSTOLISCHE LEGATION
I. Exposita origine noti privilegii quo Urbanus II anno 1098 Rogerio Siculo I iura vicelegati concessit renuntiavitque iuri mittendi legatos apostolicos in Siciliam, ostenditur, quomodo Summi Pontifices postea contenderint restringere vel abrogare illud privilegium, cum Rogerius, contra, ad Italiam...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Electronic Article |
| Language: | German |
| Check availability: | HBZ Gateway |
| Fernleihe: | Fernleihe für die Fachinformationsdienste |
| Published: |
Ed. Pontificia Univ. Gregoriana
1964
|
| In: |
Archivum historiae pontificiae
Year: 1964, Volume: 2, Pages: 117-186 |
| Online Access: |
Volltext (lizenzpflichtig) |
| Summary: | I. Exposita origine noti privilegii quo Urbanus II anno 1098 Rogerio Siculo I iura vicelegati concessit renuntiavitque iuri mittendi legatos apostolicos in Siciliam, ostenditur, quomodo Summi Pontifices postea contenderint restringere vel abrogare illud privilegium, cum Rogerius, contra, ad Italiam meridianam illud extendere conaretur. Quod senatus Romanus anno 1149 Conrado III imperatori scripserit, Eugenium sc. III privilegium renovasse ac Siculo insignia pontificia concessisse, falsam accusationem fuisse comprobatur; illa enim insigna non Rogerio II, sed, ad eius preces, abbati cuiusdam monasterii Panormitani concessa fuerant. Nonnisi anno 1156 in concordatu Beneventano conventio stabilis initur: Gulielmus I admittit legatos pontificios in Italiam meridianam, Hadrianus IV, contra, renuntiat iuri mittendi legatos apostolicos in Siciliam. II. Exemplum Siciliae secutum, etiam regnum Hungaricum circa medium saeculum XII legationibus apostolicis se opponebat, innixum in privilegiis quae s. Stephano concessa fuerant, et inter quae Hartuicus episcopus, qui apud Rogerium I Siculum legatione functus erat, in sua Vita s. Stephani Regis recenset iura et insignia legati apostolici; re quidem vera Summi Pontifices numquam illud ius assertum recognoverunt. III. Etiam in Anglia exemplum Sicilia invaluit. Henricus enim II circa a. 1168 contendit se ipsum, ex privilegio avo suo Henrico I concesso, legatum apostolicum in Anglia esse. At neque Guilelmus II neque Henricus I tale ius reclamaverant, sed ad impediendas legationes Romanas conabantur, ut archiepiscopus Cantuariensis nominaretur legatus natus. IV. Concessione tribus praedictis regnis factae inter se conferuntur. Amplissimum privilegium Siciliae concessum est, quam alia regna, etsi sine successu, imitari conabantur. Illae concessiones explicantur ex difficili Sanctae Sedis condicione, imprimis Urbani II, qui, ad obtinendam oboedientiam, regibus privilegia non recusabat. |
|---|---|
| Contains: | Enthalten in: Archivum historiae pontificiae
|