| Summary: | Initium vel potius praetextum sumens a doctrina aristotelico-thomistica necessitates « conversionis intellectus ad phantasmata » ad hoc ut intelligat per species intelligibiles quas pene se habet (S. Th. I, 84, 7), Rahner haec principia idealistica in thomismo deducere vel inducere praesumit; 1) Identitatem inter intelligere, intellectum et esse; 2) Unitatem inter sensibilitatem et intellectum; 3) Unitatem-identiatem inter obiectum et subiectum. Hoc vero modo, viam criticam Kantii premens simul cum Analytica seu Phaenomenologia existentiali M. Heidegger atque cum intuitivismo emotionali Max Scheler, philosophiam necnon metaphysicam ipsam ad anthropologiam transcendentalem reducit. Sic multa obversa atque opposita miscens, Rahner accipit sic dictam « metaphysicam cognitionis » (Erkenntnismetaphysik) pro metaphysica ipsa entis S. Thomae unde in ipso cognitionis processu in unum conflat miscet turn abstractionem, turn conversionem ad phantasmata, turn reflexionan seu reditionem animae super obiectum et actum suum ad hoc ut thesim idealisticam de identitate cognitionis et realitatis vindicare queat. Ad haec autem probanda Rahner, non tantum principia realismi thomistici subvertit, sed textus ipsos thomisticos in pravum detorquet, eosque saepe pro suo arbitrio truncat atque contextus ipsos non raro pervertit.
|
|---|